Autorytet charyzmatyczny pielęgnowany jest przede wszystkim w zaściankach intelektualnych i instytucjach odizolowanych od kręgów uczestnictwa, a więc specjalistycznych, unikalnych. Poważnym czynnikiem kształtowania i pielęgnowania autorytetu charyzmatycznego jest układ interpersonalnych więzi uwzględniających kompensacyjną rołę wzorców reprezentowanych przez dojrzałych mężczyzn i zapotrzebowanie na te wzorce wśród młodych pracowników naukowych, zwłaszcza płci żeńskiej. Autorytet charyzmatyczny połączony z ojcowską opieką tworzy rodzinną atmosferę typu patriarchalnego, w której następują kompensacje potrzeb afiliacyjnych, kształtuje się poczucie ważności i prestiżu grupy, szkoły naukowej, bez konieczności intelektualnej weryfikacji przyjmowanych założeń. Powołanie własnego pisma naukowego, opanowanego przez członków grupy, utrwala pozycję w szerszym środowisku i zmusza do respektowania grupy także przez środowisko pozanaukowe.
