Autorytety epistemiczne występowały autonomicznie w wąskich kręgach zwolenników przygotowanych do rozumienia prawd, podczas gdy w szerszych zbioro^ościach społecznych bywały albo potępiane, gdy były kontrowersyjne wobec charyzmy panującej, albo uwielbiane, identyfikowane z charyzmą. Autorytet charyzmatyczny należy bowiem do najstarszych, najpowszechniejszych. Dominował w społeczeństwach patriarchalnych, feudalnych, a także pozostał znamienny dla społeczności kapitalistycznych i socjalistycznych (przywódcy). Autorytet charyzmatyczny w środowiskach naukowych i poszczególnych instytucjach organizujących prace badawcze lub prowadzących działalność dydaktyczną związany jest oczywiście z ładem epistemicznym, ale wyraża siędystansem społecznym w stosunkach tradycyjnie nazywanych więzią mistrza i ucznia.
