Autorytet charyzmatyczny powstaje bardzo łatwo wszędzie tam, gdzie środowisko stanowi układ stosunkowo zamknięty (ekosystem), a przeświadczenia o więzi między wartościami poznawczymi • i moralnymi oraz pozycją w strukturze formalnej tworzą system norm obowiązujących. Osobnik obdarzony przez dane środowisko autorytetem charyzmatycznym nabiera cech kapłańskich i sam wierzy w szczególną swą doniosłość, wartość, mimo iż jego rzeczywisty dorobek naukowy może być bardzo nieznaczny lub wątpliwy. Uczeni przywiązani do swego charyzmatycznego autorytetu unikają kontaktów z szerszą społecznością naukową, unikają wyjazdów zagranicznych, zmiany miejscowości itp. Wszelkie spotkania i konferencje naukowe organizują poprzez swych uczniów czy adherentów i starają się tak dobierać ich skład, aby nie mogli pojawić się „parweniusze” mogący nie dostrzegać ich autorytetu naukowego lub kwestionować go.
