Problem autorytetu lekarzy, rozpatrywany na tle swoistej struktury epistemologicznej poszczególnych-dyscyplin naukowych, wymaga rozróżniania nauk według tradycyjnego podziału na teoretyczne i praktyczne (stosowane), mimo iż kryteria przeprowadzania granic nie są łatwe, a może nawet niemożliwe. Niemniej kryterium zastosowalności określonych osiągnięć poznawczych ingeruje w kształtowanie się autorytetów reprezentowanych przez naukowców inżynierii technicznej, społecznej, wychowawczej. Wszystkie uogólnienia dotyczące stratyfikacji wśród społeczności naukowej , lekarskiej i kształtowania się autorytetów nie mogą abstrahować od konkretnych uwarunkowań: instytucjonalno-organizacyjnych, epistemologicznych, polityczno-gospodarczych i kulturowych w skali makro- i mikrośrodowiskowej (lokalnych czynników wpływających na kształtowanie się autorytetów społecznych, także w nauce).
