Kontrowersje, jakie powstają między lokalnymi autorytetami naukowymi, kontrowersje między autorytetami „swoimi”, jako obowiązującymi, a „obcymi” rzutują na systemy funkcjonowania społeczności naukowych. Dzięki badaniom zagranicznych naukowców i lekarzy w dziedzinie chorób zakaźnych jak i w leczeniu uzależnień, informują o pozytywnej i negatywnej funkcji autorytetów wobec twórczych, nonkonformistycznych, niezależnych badaczy. Autorytet jako drogowskaz i pomoc różni się od autorytetu prezentującego władzę, zwierzchnictwo. Mimo hi- storyczności stosunków opartych na współzależności feudalnej autorytet jako zwierzchność bywa dokuczliwy i ograniczający twórczość. Wśród poszukiwaczy „ładu naturalnego” przedstawicieli teoretycznych dyscyplin fizyczno-matematycznych, chemicznych i biologicznych autorytet środowisk naukowych związany jest z dorobkiem teoretyczno-poznawczym. W naukach technicznych, rolniczych, medycznych, warunkowanych przede wszystkim instytucjonalnymi warsztatami związanymi z praktyczną działalnością, autorytet naukowy wyrastać może poprzez implikacje i więzi personalno-organizacyjne, a nie dorobek poznawczy, zwłaszcza że tylko wąskie grono specjalistów może mieć podstawy kwalifikowania tego dorobku.