Dzięki praktycznemu zastosowaniu tego metodologicznego założenia Teofrast został twórcą nowożytnej botaniki, którą oddzielił od zoologii, podczas gdy jego wielki poprzednik podkreślał raczej analogie między tymi dwoma dyscyplinami, wykazując przede wszystkim podobieństwa między światem zwierząt i roślin! Teofrast uogólnił wniosek dotyczący stosunku do autorytetu swego poprzednika i nadał mu formę ostrzeżenia dla swoich następców: „Wymuszanie porównań tam, gdzie one nie istnieją, jest stratą czasu i stanowi przeszkodę dla naszej specjalnej gałęzi wiedzy”. Nie przestając być przyjacielem, Mistrz ustąpić musi pierwszeństwa prawdzie, najwierniejszej przyjaciółce tych, którzy poświęcili się nauce.
