Być może uda się za pomocą przedstawionych metod przerwać to błędne koło. Gdyby jednak okazały się nieskuteczne, użyteczna może być kontrola bodźców stosowana w terapii zachowań.
Osoba cierpiąca na chroniczne zaburzenia snu powinna iść do łóżka dopiero wtedy, gdy będzie zmęczona lub gdy będzie jej się wydawało, że zaśnie. Jeśli nie uda jej się to po 15 minutach, powinna wstać, wyjść z sypialni i zająć się czymś lekkim i przyjemnym (np. czytaniem, robieniem
Zaburzenia snu – psychika bije na alarm
Chroniczne zaburzenia snu mogą rozwinąć się z zaburzeń o charakterze przejściowym, spowodowanych trudną sytuacją, oraz z lęku przed bezsennością. Czynnikiem uniemożliwiającym wypoczynek staje się wtedy pozornie paradoksalnie pragnienie zaśnięcia.
