Zarówno ci, którzy cieszą się. w nauce autorytetem, jak i ci, którzy mu się dobrowolnie podporządkowali (widząc intelektualną przewagę mistrza zawsze gotowego z nimi dyskutować), wiedzą dobrze, że – jak pisał w swych Myślach Pascal (fr. 268) – „trzeba umieć wątpić, tam gdzie trzeba, twierdzić, tam gdzie trzeba i poddać się tam, gdzie trzeba”. Trudno przewidzieć, czy tworzona przez tego rodzaju autorytety nauka będzie rzeczywiście autorytatywna, można jednak żywić w tej mierze umiarkowany optymizm.Pojęcie nauki współczesnej pragniemy w niniejszym artykule utożsamić z zakresem znaczeniowym nauki uprawianej przez społeczności profesjonalnych badaczy i nauczycieli szkolnictwa wyższego, którzy nie ograniczają się do powtarzania „prawd okrzepłych” profesjonalistów zorientowanych wyłącznie na „przechowywanie” i upowszechnianie wiedzy, lecz dążących do tworzenia nowej wiedzy (sciencing), podporządkowanej dyrektywom epistemo- logicznym.
