Mimo postępów w dziedzinie badań empirycznych, które zakwestionowały różne tradycyjne koncepcje ładu naturalnego, jedność ładu idealnego i kulturowego, mimo powstania filozofii nauki, która poszukuje więzi między ładem idealnym systemów teoretycznych a wynikami badań empirycznych, zapotrzebowanie społeczne na autorytety naukowe w dziedzinie ładu społeczno-kulturowego i naturalnego pielęgnuję tradycyjne autorytety lub tworzy nowe. Jednocześnie rozwój nauk społecznych, nauk o kulturze prowadzi do konieczności odróżniania ładów idealnych i racjonalnych od wzorów czynności determinujących ludzkie zachowania. Ład aksjonorma- tywny, jak go nazywa F. Znaniecki, jest właśnie wyrazem „czynności rzeczywiście zmierzających do zgodności z danym modelem ideologicznym […] [które] mogą być obiektywnie zaliczone do tej samej klasy o tyle, o ile ujawniają wspólny im wszystkim swoisty ład wewnętrzny składu i organie zacji.
