W trzeciej fazie, którą określa się nazwą rewolucji naukowo-technicznej, nastąpiło zainteresowanie szczególnie autorytetami ładu technicznego w nauce, których znawstwo łub tylko umiejętności praktyczne wydawały się najcenniejszą kwalifikacją w łączeniu ról badacza i administratora instytucji państwowej. Nie zawsze role społeczne uczonego, wychowawcy, dydaktyka oraz działacza politycznego i administratora mogły się dopełniać. Zmiany układów politycznych grup sprawujących władzę ingerowały w upadek i powstawanie nowych zinstytucjonalizowanych autorytetów naukowo-politycznych lub naukowo- -administracyjnych.
