„Naturalność tych aksjomatów – utożsamiana z reguły z oparciem ich na obserwacji – przybierała postać „oczywistości”, gdyż podnoszono własny sposób widzenia do rangi powszechnie obowiązującego. Takie przeświadczenie sprawia zazwyczaj, że znajduje się to, czego się szuka, a sprawdzanie poprawności wniosków nie polega na konfrontacji z materiałem empirycznym, lecz przeważnie na badaniu formalnej zgodności z regułami myślenia. Tak np. Hobbes zdawał sobie sprawę z hipotetycznego charakteru swej mechanistycznej koncepcji, lecz — uznając, że najlepiej tłumaczy ona zjawiska posłużył się nią, aby uzasadnić przyjętą a priori tezę o doskonałości ustroju absolutystycznego, co zresztą z góry obiecał sympatykom tej formy rządzenia krajem. W ten sposób autorytet poprzedników został zastąpiony autorytetem twórcy nowej koncepcji państwa w imię jej niezawodnej naukowości.
