Systemy polityczno-gospodarcze kształtowały poprzez wieki zapotrzebowanie na wiedzę techniczną, filozoficzną, społeczno-normatywną lub magiczną; wspomagały lub utrudniały rozwój badań naukowych. Struktury społeczne wyznaczały wyższą lub niższą pozycję dla intelektualistów służebnych i niezależnych wynalazców, a antagonizmy i wojny prowokowały do intensyfikacji zapotrzebowań na określone rodzaje wiedzy. Instytucje gospodarcze i militarne przez długie stulecia poprzestawały na korzystaniu z dorobku tradycyjnej wiedzy technicznej, nie interesując się bezpośrednio prowadzeniem badań naukowych. Instytucje polityczne występowały w roli mecenasów nauki częściej ze względów prestiżowo-kulturowych niż utylitarnych, co pozwalało na rozwój w Europie autonomicznych społeczności naukowych i autonomicznych autorytetów nauki.
