Jest to oczywiście założenie typu programowego, po- stulatywne, a nie określenie afirmatywne rzeczywistości. Nauka, będąc historycznym tworem kułtury, nie jest monolitem, ale zbiorem wzorów mniej lub więcej zinstytucjonalizowanych, których autonomiczność wobec innych wzorów nie jest zamknięta, lecz otwarta. Można powiedzieć, iż cechą nauki współczesnej jest programowa niezależność wobec autorytetów pozanaukowych i niespecjalistycznych. W jakim stopniu ład epistemiczny w różnych dziedzinach wiedzy bywa podporządkowany autorytetom jako najbardziej kompetentnym przedstawicielom specjalności, a na ile stanowi domenę kontrowersyjnych.twierdzeń społeczności naukowych, pozostaje problemem badań empirycznych, które są poza zakresem zainteresowań w niniejszym artykule.
